Beleggingsportefeuille: concept, typen, kenmerken van beheer

2024 Auteur: Howard Calhoun | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-17 19:03

Als we het hebben over portefeuillebeleggen, is het eerste dat in ons opkomt het beeld van Wall Street, de beurs, schreeuwende makelaars. In het kader van dit artikel zullen we begrijpen wat dit concept is op het professionele niveau van een beheerder en belegger. Dus wat is een beleggingsportefeuille?

Concept

Portefeuillebelegging wordt begrepen als de investering van financiële en monetaire middelen in de aankoop van effecten, wanneer het de bedoeling is om winst te maken zonder dat er rechten ontstaan om de activiteiten van de uitgevende instelling te controleren.

Met andere woorden, de beleggingsportefeuille is een combinatie van financiële (aandelen en obligaties) en reële activa van de belegger (vastgoed), die een vorm van investering zijn.

Net als zijn afzonderlijke componenten, kan het worden onderworpen aan statistische analyse van risicobeoordeling, verwacht rendement en meer.

Portefeuillebeleggingen zijn alle transacties met schuld- of aandeleneffecten die geen directe beleggingen zijn. Portefeuille-investeringen omvatten aandelen (als ze geen effectieve controle over de uitgevende onderneming garanderen), aandelen in beleggingsfondsen. Zij zijn nietomvatten transacties zoals het terugverkopen (een repo genoemd) of het uitlenen van effecten.

Simpel gezegd is portefeuillebelegging een operatie door beleggers om financiële activa van het ene land (voornamelijk effecten) in een ander land te kopen. In dit geval nemen beleggers geen actieve controle over de instellingen die effecten uitgeven, maar zijn ze tevreden met het behalen van winst. Winst wordt gegenereerd door verschillen in wisselkoersen of schommelingen in rentetarieven, dus beleggers die geïnteresseerd zijn in effecten baseren hun beslissingen vaak op de rating van een bepaald land.

De set effectenpakketten omvat:

• aandelen;
• rekeningen;
• obligaties;
• obligatieleningen van de staat en gemeenten.

Typen

Er zijn verschillende soorten beleggingsportefeuilles. De tabel toont de belangrijkste.

Type beleggingsportefeuille	Karakteristiek
Aandelenportefeuille	Dit zijn sterk gestructureerde aandelen
Gebalanceerde portefeuille	Snelgroeiende aandelen, staatsobligaties en obligaties
Veilige Portfolio	Bank termijndeposito's, obligaties en schatkistpapier
Actieve plaatsingsportfolio	Dit zijn schatkistpapier, aandelenbedrijven met sterk gestructureerde fonds- en derivatenrechten

Vormingsmethoden

Onder de vele methoden voor portefeuillevorming zijn er vier hoofdopties, die in de onderstaande tabel worden weergegeven.

Vormingsmethode	Kenmerken van de methode
Tactische plaatsingsmethode	Het belangrijkste doel is om op lange termijn een constant risiconiveau in de beleggingsportefeuille te verzekeren
Strategische toewijzingsmethode	Het wordt gebruikt bij het nemen van investeringsbeslissingen op de lange termijn
Veilige distributiemethode	Betreft het aanpassen van de kapitaalstructuur zodat het risico en het verwachte rendement van de investering ongewijzigd blijven
Integratie distributiemethode	Dankzij deze methode kunnen zowel de algemene voorwaarden van individuele investeringen als hun doelen worden beoordeeld

Portfolio samenstelling

De meeste beleggingsportefeuilles hebben de volgende samenstelling zoals weergegeven in onderstaande tabel.

Element	Compositie	Beschrijving
1	Zonder risico	Inkomen is vast en stabiel. Opbrengstbalk is minimaal
2	Risico	Biedt een hoger rendement, maximale vermogenswinst. Rendement overtreft marktgemiddelde

De balans tussen deze twee delen stelt u in staat om de nodige parameters te bereiken om risico's en winstgevendheid te combineren.

Fundamenten van portfolio-operatie

Het belangrijkste doel van een portefeuille is het bereiken van de optimale balans tussen risico en opbrengst. Hiervoor gebruiken beleggers een heel arsenaal aan verschillende instrumenten (diversificatie, nauwkeurige selectie). De tabel toont opties voor beleggersportefeuilles.

Optie	Karakteristiek
Inkomsten worden ontvangen als rente	Inkomstenportefeuille
Wisselkoersverschil groeit	Groeiportfolio

De basisregel van optimalisatie is deze: als het rendement op een effect hoog is, dan is het risico hoog. Omgekeerd, wanneer het inkomen laag is, is het risico ook lager. Dit bepa alt het gedrag van de belegger in de markt: conservatief of agressief, dat hoort bij het beleggingsbeleid.

Agressieve variatie	Conservatieve optie
Beleggingsportefeuille bestaat uit jonge groeibedrijven	Stabiel inkomen met verminderd risico. Zet in op zeer liquide maar laagrentende effecten uitgegeven door volwassen en machtige bedrijven op de markt

De essentie van management. Basis

Het beheer van financiële beleggingsportefeuilles is een continu proces. Het omvat de fase van planning, uitvoering en rapportage over de behaalde resultaten. Dit proces bestaat uit het analyseren van economische omstandigheden, het definiëren van de beperkingen en doelen van de klant en het toewijzen van activa.

Portfoliobeheer is de kunst en wetenschap om beslissingen te nemen over de investeringsstructuur en het investeringsbeleid, waarbij rendement en risico in evenwicht worden gebracht.

Portfoliobeheer heeft alles te maken met het identificeren van sterke en zwakke punten in de keuze tussen vreemd en eigen vermogen, binnenlands en internationaal, groei en veiligheid, en de vele andere afwegingen die gepaard gaan met het proberen om het rendement te maximaliseren voor een bepaald risiconiveau.

Portfoliobeheer kan passief of actief zijn, zoals weergegeven in de onderstaande tabel.

Passief	Actief
Houdt de marktindex bij, ook wel indexering genoemd	Belegger probeert rendement te maximaliseren

Belangrijkste elementen van het managementproces

Het belangrijkste element van het beheer is de verdeling van activa, die gebaseerd is op hun langetermijnstructuur. De verdeling van activa is gebaseerd op het feit dat verschillende soorten activa niet op een consistente manier bewegen, en sommige zijn volatieler dan andere. Er wordt ingezet op het optimaliseren van het risicoprofiel /rendement van de belegger. Dit gebeurt door te beleggen in een verzameling activa die een lage correlatie met elkaar hebben. Beleggers met een agressiever profiel kunnen hun beleggingsportefeuille afwegen in de richting van volatielere posities. En met een meer conservatieve, kunnen ze het afwegen in de richting van stabielere investeringen.

Diversificatie is een veelgebruikte methode bij portefeuillebeheer. Het is onmogelijk om consistent winnaars en verliezers te voorspellen. Het is noodzakelijk om een beleggingsportefeuille te creëren met een brede dekking van activa. Diversificatie is de verdeling van risico en beloning binnen een activaklasse. Aangezien het moeilijk is om te weten welke specifieke activa of sectoren de leiders kunnen zijn, probeert diversificatie het rendement van alle sectoren in de loop van de tijd te behalen, maar met minder volatiliteit op een bepaald moment.

Herbalancering is een techniek die wordt gebruikt om een portefeuille met jaarlijkse tussenpozen terug te brengen naar de oorspronkelijke doeltoewijzing. De methode is belangrijk om een activastructuur te behouden die het beste aansluit bij het risico-/opbrengstprofiel van de belegger. Anders kunnen marktbewegingen de financiële beleggingsportefeuille blootstellen aan een groter risico of verminderde kansen op rendement. Zo kan een belegging die begint met 70% eigen vermogen en een vastrentende uitkering van 30%, als gevolg van een uitgebreide marktgroei, verschuiven naar een 80/20-uitkering die de belegger blootstelt aan meer risico dan hij of zij aankan. Herbalancering omvat de verkoop van effecten met:lage waarde en hertoewijzing van opbrengsten aan effecten met een lage waarde.

Soorten portefeuillebeheer. Wat zijn?

Beleggingsportefeuillebeheer omvat het nemen van een beslissing over de optimale vergelijking van beleggingen met doelen met een balanceringsrisico.

Laten we de belangrijkste typen in meer detail bekijken. De onderstaande tabel toont de kenmerken van elk van hen.

Portfoliobeheertype	Karakteristiek
Actief	Management waarbij portefeuillebeheerders actief betrokken zijn bij de handel in effecten om het rendement voor de belegger te maximaliseren
Passief	Met dergelijk beheer zijn managers geïnteresseerd in een vaste portefeuille, die is samengesteld in overeenstemming met de huidige markttendensen
Discretionair portefeuillebeheer	Portefeuillebeheer waarbij de belegger het fonds bij een beheerder plaatst en hem machtigt om deze namens de belegger naar eigen goeddunken te beleggen. Portfoliomanager houdt toezicht op alle investeringsbehoeften, documentatie en meer
Niet-discretionair portefeuillebeheer	Dit is een management waarin de managers advies geven aan de belegger of klant, die het kan accepteren of afwijzen. Het resultaat, d.w.z. gemaakte winsten of geleden verliezen, behoren toe aan de belegger zelf, terwijl de dienstverlener een passende vergoeding ontvangt invergoeding-voor-service

Besturingsproces. Functies

Het beheerproces van de beleggingsportefeuille zelf kan worden weergegeven als een reeks stappen, zoals weergegeven in de onderstaande tabel.

Podium	Naam	Karakteristiek
1 fase	Beveiligingsanalyse	Dit is de eerste stap in het portefeuilleopbouwproces, waarbij de risico- en rendementsfactoren van individuele effecten worden beoordeeld, evenals hun onderlinge relaties
2 stage	Portfolio-analyse	Na het identificeren van de te beleggen effecten en het bijbehorende risico, kunnen er een aantal portefeuilles van worden gemaakt, mogelijke portefeuilles genoemd, wat erg handig is
3 fase	Portfolioselectie	De optimale portefeuille van financiële investeringen wordt geselecteerd uit alle mogelijke. Het moet overeenkomen met de risico-kansen
4 fase	Portfolio review	Na het kiezen van de optimale beleggingsportefeuille, houdt de beheerder deze nauwlettend in de gaten om ervoor te zorgen dat deze ook in de toekomst optimaal blijft om een goede winst te maken
5 fase	Portefeuillewaardering	In dit stadium worden de prestaties van de portefeuille beoordeeld over een bepaalde periode, met betrekking tot:kwantitatieve meting van de winst en het risico verbonden aan de portefeuille over de gehele investeringstermijn

Portfoliobeheerdiensten worden geleverd door financieringsmaatschappijen, banken, hedgefondsen en geldbeheerders.

Fundamenten van portfolio-investeringen. Verschillen met directe investeringen

Portefeuilleinvesteringen verschillen van directe buitenlandse investeringen. Met dat laatste krijgt de investeerder actieve controle over de ondernemingen in een bepaald land. In het geval van portfolio-investering wordt hieraan voldaan door het realiseren van winst.

Iedereen die spaargeld (financiële activa) heeft, probeert er zo goed mogelijk gebruik van te maken op verschillende financiële gebieden: bankdeposito's, aandelen, obligaties, verzekeringen, pensioenfondsen.

Een reeks financiële instrumenten wordt een portefeuille genoemd, dus de beslissing om activa toe te wijzen wordt de investering(en) in de portefeuille genoemd.

Een belegger kan er ook voor kiezen om een deel van zijn spaargeld in het buitenland te beleggen. De meest typische transactie van dit type is de aankoop van schatkistpapier van een ander land.

De omvang van portefeuillebeleggingen fluctueert, vooral wanneer ze worden beheerst door speculatief kapitaal. Ze zijn gericht op het maken van snelle winst en zijn op elk moment klaar voor opname. Aan de andere kant kunnen deze schommelingen de wisselkoers destabiliseren, dus het financieren van het tekort op de lopende rekening met speculatief kapitaal kan gevaarlijk zijn. Valutacrises, waarbij er sprake is van een scherpe verzwakking van binnenlands geld, gaan gepaard met een uitstroom vanportefeuillekapitaal.

Portefeuillebeleggingen zijn voornamelijk gevoelig voor veranderingen in rentetarieven, hun verwachtingen en wisselkoersvoorspellingen, evenals voor veranderingen in de macro-economische situatie - het risico van destabilisatie en politieke omwentelingen. Afhankelijk van de risicobeoordeling eisen beleggers een premie in de vorm van hogere rentetarieven, anders zijn ze niet bereid binnenlandse activa te kopen.

Berekening van opbrengst

De basisformule voor het berekenen van het rendement op een beleggingsportefeuille is als volgt:

Winst/ Investering100%.

Waar Winst het verschil is tussen het verkochte bedrag en het gekochte bedrag van de aandelen.

In werkelijkheid is deze formule echter onvoldoende. Het moet worden verduidelijkt:

Winst=Winst en verlies op elke transactie + Dividenden - Commissies.

Het is het handigst om Excell-berekeningstabellen te gebruiken. Een voorbeeld van zo'n tabel wordt hieronder getoond.

Geldbeweging	Datum	Uitleg
100 t. wrijven.	01.01.2019	De rekening wordt gecrediteerd met het bedrag van 100 duizend roebel.
50 t. wrijven.	01.03.2019	Begin maart moest er nog eens 50 duizend roebel komen.
- 20 ton wrijven.	14.06.2019	In april werd het bedrag van 20 duizend roebel ingetrokken.
-150 ton wrijven.	18.09.2019	Alle middelenop de rekening voor de dag Х

Vervolgens, in de cel waar we de winstgevendheid willen berekenen, moeten we de uitdrukking invoegen: NETVNDOH(B2:B5; C2:C5)100.

Waar B2:B5 het bereik van de "Money Flow"-cellen is, is C2:C5 het bereik van de "Date"-cellen.

Het programma berekent automatisch het inkomen.

De waarde zal 22,08% zijn.

Portefeuillewaardering. Rekenprincipe

Rendement moet worden berekend als een percentage bij het evalueren van de beleggingsportefeuille, omdat alleen in dit geval het bedrag dat de belegger ontvangt duidelijk wordt. Het kan worden vergeleken met de opbrengst van andere instrumenten.

Gebruik hiervoor de formule voor het evalueren van een portefeuille van financiële investeringen:

Winstgevendheid in procentenAantal dagen in een jaar / aantal dagen investering. Voorbeeld, hierboven kregen we een rendement van 22,08%. Maar dit waren investeringen voor slechts zes maanden, en het jaarlijkse rendement zal zijn:

22.08%365 / 180=44.8%.

Belangrijkste risico's

Financiële doelstellingen worden overwogen in relatie tot de risico- en rendementsparameters van de beleggingsportefeuille. Het is noodzakelijk om op deze vragen antwoord te krijgen om het risico dat de onderneming draagt te kunnen bepalen. Hoogtepunten waarvoor toestemming nodig is:

1. Wat zijn de korte en lange termijn doelen en financiële behoeften van de klant?
2. Wat zijn de gevolgen als doelen niet worden bereikt?

De belangrijkste risico's van het beheer van beleggingsportefeuilles worden weergegeven in de onderstaande tabel.

Risico	Karakteristiek	Manieren om te vechten
Veiligheidsrisico	Onsystematisch risico. Obligaties standaard, aandelenkoers da alt tot nul, en dan worden ze volledig uit omloop genomen	1. Kwaliteitsactiva vinden 2. Diversificatie
Marktrisico	Systematisch risico	Het is noodzakelijk om die activa op te nemen die bestand zijn tegen wereldwijde marktschommelingen

Belangrijkste problemen

Een belangrijk punt is het vermogen om het verwachte rendement te onderscheiden van het vereiste rendement. Het verwachte rendement is gerelateerd aan het winstniveau dat nodig is om de doelen te financieren. Het vereiste rendement is echter gekoppeld aan het behalen van financiële doelen op lange termijn.

Factoren die de keuze van beleggingen kunnen beïnvloeden, kunnen verband houden met de volgende categorieën: wettelijke voorwaarden (trusts en fondsen), belastingen, tijdsbestek, uitzonderlijke omstandigheden of liquiditeit.

Belastingen hebben betrekking op het beheer van vermogende particulieren, inclusief belasting: op inkomen, op onroerend goed, op de overdracht van onroerend goed of op vermogenswinsten. Uitzonderlijke omstandigheden hebben betrekking op de voorkeur van een entiteit voor activa. Liquiditeit verwijst naar de (verwachte en onverwachte) vraag van een bedrijf naar contanten. De tijdshorizon wordt gepresenteerd als winst op lange, middellange, korte termijn en in meerdere fasen.

Aanwijzingen om risico's te verminderen door diversificatie

Portfoliodiversificatie isdiversificatie van de structuur van de beleggingsportefeuille. Wat moet hier onder verstaan worden? Alleen dat het leidt tot een afname van het specifieke (niet-systematische) risico van de beleggingsportefeuille en individuele activa. De essentie van diversificatie is het kopen van gediversifieerde activa in de hoop dat een mogelijke waardedaling van sommige ervan wordt gecompenseerd door een stijging van de waarde van andere.

Daarom hangt de effectiviteit van portefeuillediversificatie af van de mate van koppeling van prijsveranderingen voor de activa die het vormen (hun verhouding). Hoe kleiner het is, hoe beter de resultaten van diversificatie.

De sterkste diversificatie wordt bereikt wanneer de prijsveranderingen van activa negatief gecorreleerd zijn, d.w.z. wanneer de prijs van het ene actief stijgt met een daling van de prijs van een ander.

Nauwkeurige bepaling van de correlatie van toekomstige prijsveranderingen van activa in een portefeuille is moeilijk, vooral omdat historische veranderingen in de toekomst niet mogen worden herhaald. Om deze reden worden vaak vereenvoudigde diversificatiemethoden gebruikt, bestaande uit de aankoop van activa uit verschillende sectoren van de economie (bijvoorbeeld aandelen van banken, telecommunicatie, bouwbedrijven), activa uit verschillende marktsegmenten (bijvoorbeeld aandelen en obligaties), geografisch gedifferentieerde activa (bijvoorbeeld aandelen uit verschillende landen) of activa van kleine en grote ondernemingen.

De kwestie van diversificatie van beleggingsportefeuilles werd formeel beschreven in de zogenaamde Markowitz Portfolio Theory. Een hoger rendement op een beleggingsportefeuille gaat meestal gepaard met een hoger risico. De Markowitz-theorie laat zien hoedefinieer efficiënte portefeuilles in termen van de verhouding tussen het verwachte rendement en het risico.

Conclusie

Als onderdeel van dit artikel werden de methoden en technieken beschouwd die werden gebruikt bij het vormen van een portefeuille van financiële investeringen. Hiermee kunt u de risico's en winsten van de belegger beheren. De vraagstukken van optimalisatie van de beleggingsportefeuille hebben betrekking op een evenwichtige combinatie van minimaal risico en het verkrijgen van een zo groot mogelijk inkomen uit de samenstelling van activa.