Club van Rome - wat is het? Internationale publieke organisatie (analytisch centrum): ontstaansgeschiedenis, taken, leden van de club

2024 Auteur: Howard Calhoun | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 10:36

In de moderne tijd worden veel van de problemen van de mensheid mondiaal. Hun grote relevantie wordt verklaard door een aantal factoren: de toenemende impact van mensen op de natuur, de versnelling van de ontwikkeling van de samenleving, het besef van de uitputting van de belangrijkste natuurlijke hulpbronnen, de impact van moderne media en technische middelen, enz. De Club van Rome speelde een belangrijke rol bij het oplossen van deze problemen.

Wat zijn de wereldwijde problemen van de mensheid? Dit zijn de meest acute sociaal-natuurlijke tegenstellingen die de hele wereld, en dus individuele landen en regio's, treffen. Ze moeten worden onderscheiden van particuliere, lokale en regionale problemen.

Wereldwijde problemen van onze tijd

Ze moeten duidelijk worden geïdentificeerd, aangezien het de Club van Rome is die met hen omgaat. Wat zijn mondiale problemen, hebben we al gedefinieerd. Er moet ook worden gezegd dat ze in drie groepen zijn verdeeld. Laten we ze allemaal kort beschrijven:

1. De eerste zijn die met betrekking tot relaties tussen groepen staten. Dergelijke problemen worden intersociaal genoemd. Voorbeelden zijn: het probleem van het verzekeren van vrede en het voorkomen van oorlogen, het vestigen van een rechtvaardige economische orde op internationaal niveau.
2. De tweede groep problemen verenigt de problemen die zijn ontstaan als gevolg van de interactie van natuur en samenleving. Ze houden verband met het feit dat de omgeving een beperkt vermogen heeft om antropogene effecten te verdragen. Voorbeelden van dergelijke problemen zijn de beschikbaarheid van brandstof, energie, schone lucht, zoet water. Dit omvat ook de bescherming van de natuur tegen verschillende onomkeerbare veranderingen, evenals de redelijke verkenning van de ruimte en de oceanen.
3. Ten slotte combineert de derde groep mondiale problemen problemen die verband houden met het systeem van de mens en de samenleving. Het gaat om wat de individuele persoon direct aangaat. Deze zorgen hebben betrekking op de mate waarin de samenleving mogelijkheden biedt voor persoonlijke ontwikkeling.

Aurelio Peccei, oprichter van de Club van Rome en tevens de eerste voorzitter, herinnerde eraan dat hoe beter hij alle gevaren begreep die de mensheid bedreigen, des te meer hij ervan overtuigd was dat er onmiddellijk beslissende actie moest worden ondernomen. Alleen kon hij niets, dus besloot hij een kring van gelijkgestemde mensen te creëren. Aurelio Peccei wilde de wereld nieuwe benaderingen bieden voor de studie van wereldproblemen die hem zorgen baarden. Dit resulteerde in de oprichting van de Club van Rome.

Wie is A. Peccei

De jaren van het leven van deze man -1908-1984. Hij kwam uit de familie van een Italiaanse socialist. Peccei verdedigde zijn proefschrift in 1930 over de nieuwe economische politiek, die werd uitgevoerd in de USSR. Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam hij deel aan de verzetsbeweging. Peccei bezocht destijds de fascistische kerkers. Het moet gezegd dat de familie Aurelio niet in armoede leefde. Toch maakte deze man zich van jongs af aan zorgen over het uitroeien van onrecht in de samenleving. Peccei reisde veel over de hele wereld. Hij zag de luxe en rijkdom van sommigen en de ellende en armoede van anderen.

Alexander King

Deze Britse professor in de fysische chemie was ook een van de oprichters van de Club van Rome. Eind jaren zestig werd hij directeur-generaal Wetenschap van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). Na Peccei's dood was het Alexander King (foto links) die de Club van Rome leidde tot 1991.

Oprichting van de Club van Rome

Het aantal van deze vereniging heeft nooit meer dan honderd mensen overschreden. Het werd opgericht in 1967. De denktank is opgevat als een niet-gouvernementele internationale organisatie die wetenschappers, zakenmensen en politici van over de hele wereld samenbrengt. Naast volwaardige leden heeft de Club van Rome geassocieerde en ereleden. Het analytische centrum dankt zijn naam aan de stad Rome, waar de ontmoeting van de oprichters plaatsvond (aan de Accademia dei Lincei).

De taak en doelen van de club

De belangrijkste taak van de organisatie sinds haaronderwijs - de definitie van vitale problemen waarmee de mensheid wordt geconfronteerd, evenals de ontwikkeling van manieren om ze op te lossen. Op basis hiervan zijn de doelen van de Club van Rome als volgt:

• ontwikkeling van een methodologie voor het analyseren van de zogenaamde moeilijkheden van de mensheid (voornamelijk beperkte middelen en ongecontroleerde groei van productie- en consumptieprocessen);
• propaganda van de ernst van de crisis waarin de moderne wereld zich bevindt;
• definitie van maatregelen waarmee wereldwijd evenwicht kan worden bereikt.

Aurelio Peccei formuleerde een "transversaal" idee, volgens welke de crisissituatie het resultaat is van een kloof tussen de technische prestaties van de mensheid en haar culturele ontwikkeling.

Club instellingen

Deze organisatie is altijd klein gebleven, wat had moeten bijdragen aan het leggen van permanente contacten tussen haar leden. Toegegeven, en met zo'n hoeveelheid is het niet altijd gemakkelijk te implementeren. De Club van Rome moet geen organisatie worden in de conventionele zin van het woord, want er zijn al genoeg van dergelijke verenigingen in de wereld. Het heeft een eigen budget, zelfs een mager budget, om niet afhankelijk te zijn van financieringsbronnen. De club is transcultureel, dat wil zeggen dat haar leden zich tot verschillende waardesystemen, ideologieën en wetenschappelijke disciplines wenden, zonder zich met een van hen te verbinden. De vereniging wordt als informeel beschouwd, wat een vrije uitwisseling van meningen bevordert. Een andere houding is dat de Club van Rome klaar is om te verdwijnen als het niet langer nodig is, omdat er niets ergers isinstellingen of ideeën die hun nut hebben overleefd.

Activiteiten van de Club van Rome

Meer dan 30 verenigingen in verschillende landen van de wereld hebben bijgedragen aan haar werk en hebben de concepten van de club in hun staten gepromoot. De door hen geïnitieerde onderzoeksprojecten gingen over verschillende aspecten van de huidige crisissituatie van onze planeet. Ze werden gefinancierd door grote bedrijven en uitgevoerd door wetenschappers uit verschillende landen, die hun resultaten in de vorm van rapporten aan de club presenteerden. Opgemerkt moet worden dat de vereniging waarin we geïnteresseerd zijn geen formeel budget en personeel heeft. Haar activiteiten worden gecoördineerd door een uitvoerend comité van 12 leden.

Het internationale secretariaat van de organisatie is begin 2008 verhuisd van het Duitse Hamburg naar Winterthur (Zwitserland). Momenteel blijft de club de huidige toestand van de wereld bestuderen. En sinds de oprichting van de vereniging hebben er grote veranderingen plaatsgevonden, vooral in de geopolitiek.

Clubleden

Internationale publieke organisatie probeert in haar samenstelling een deel van de progressieve mensheid te presenteren. Onder de leden bevonden zich prominente staatslieden, denkers, wetenschappers, managers en docenten uit meer dan 30 landen van de wereld. Hun levenservaring en opleiding waren anders, evenals hun positie in de samenleving. Bovendien hadden deze mensen verschillende opvattingen en overtuigingen. De Club van Rome bracht biologen Aklila Lemm uit Ethiopië en Karl-Geran Haden uit Zweden samen; socioloog en marxistische filosoof Adam Schaff uit Polen; Canadese en Amerikaanse senatoren M. Lamontana en C. Pall;Braziliaanse politicoloog Helio Jagaribe; een stedenbouwkundige uit Japan, Kenzo Tange, enz. Al deze en vele andere leden waren verenigd door zorg voor het lot van de mensheid en een diep gevoel voor humanisme. Ze hadden verschillende meningen, maar waren vrij om die te uiten in de vorm die ze het meest acceptabel achtten. Houd er rekening mee dat regeringsleden in de regel niet tegelijkertijd lid kunnen zijn van de organisatie die voor ons van belang is.

Club van Rome in Rusland

In 1989 verscheen in de USSR de Vereniging voor Bijstand aan de Club van Rome. Academici van de Russische Academie van Wetenschappen E. K. Fedorov, D. M. Gvishiani, V. A. Sadovnichiy, A. A. Logunov, E. M. Primakov, evenals de schrijver Ch. T. Aitmatov waren op verschillende tijdstippen volwaardige leden.

Paton Boris Evgenievich en Gorbatsjov Mikhail Sergejevitsj zijn ereleden van de club. Dit laatste behoeft geen introductie, maar niet iedereen kent het eerste. Paton Boris Evgenievich (hierboven afgebeeld) is een professor, Oekraïense en Sovjetwetenschapper op het gebied van meta altechnologie en metallurgie. Hij werd tweemaal bekroond met de titel Held van de Socialistische Arbeid. Bovendien werd deze wetenschapper de eerste held van Oekraïne in de geschiedenis.

Volwaardig lid tot 2012 was professor Sergei Petrovich Kapitsa. Je hebt vast iets over deze wetenschapper gehoord. Sergey Petrovich Kapitsa (hierboven afgebeeld) is een Russische en Sovjet-fysicus, opvoeder, vice-president van de Russische Academie voor Natuurwetenschappen, tv-presentator en hoofdredacteur van het beroemde tijdschrift "In the World of Science". Sinds 1973 is hij presentator van het televisieprogramma Obvious-Unbelievable. Dezede wetenschapper is de zoon van Pjotr Leonidovich Kapitsa, die de Nobelprijs ontving.

Twee wereldwijde problemen die de club in overweging nam

Er waren veel serieuze problemen in het gezichtsveld van de voor ons interessante organisatie. Haar favoriete onderwerp is echter de vraag dat het milieu en de menselijke samenleving één systeem zijn. Ongecontroleerde activiteit van mensen leidt tot verlies van stabiliteit daarin. Twee zogenaamde mythen moeten worden genoemd, waarvan de wenselijkheid en noodzaak in de verslagen aan de club werden besproken. We hebben het over de opwarming van de aarde en ozongaten. Ze vormden de basis van de Kyoto- en Montreal-protocollen, de grootste internationale overeenkomsten.

Veel mensen weten dat de ozonlaag een atmosferische gordel is, die zich op een hoogte van 10-50 km boven het oppervlak van onze planeet bevindt en deze beschermt tegen de ultraviolette straling van de zon, die schadelijk is voor het leven. Al in 1957 begonnen waarnemingen van deze laag als onderdeel van het toen aangekondigde Internationale Geofysische Jaar. De dikte is gebleken te variëren met het seizoen. In de jaren tachtig begonnen ze te praten over het "ozongat" boven Antarctica, waar het oppervlak van de verdunde laag soms meer dan 15 miljoen vierkante meter bedroeg. kilometer. De media en wetenschappers sloegen alarm, in de overtuiging dat zonnestraling het leven op onze planeet bedreigt.

In Montreal in 1987 ondertekenden 36 landen een protocol dat het gebruik van stoffen die de ozonlaag aantasten verbiedt. In 1997 werd het Kyoto-protocol aangenomen. Deelnemende landenvan deze overeenkomst beloofden ze de door de mens veroorzaakte uitstoot van broeikasgassen te beperken tot het niveau van 1990. Dit gaat voornamelijk over waterdamp en kooldioxide. Ze zouden het broeikaseffect versterken, wat leidt tot opwarming van de aarde. Als de emissienormen van het protocol worden overschreden, zijn de volgende opties mogelijk voor de staten die het hebben ondertekend: het invoeren van emissiequota, het betalen van boetes en het sluiten van bedrijven.

Tot slot

Op dit moment wordt een organisatie als de Club van Rome relatief zelden herinnerd. Niet alle vertegenwoordigers van de jongere generatie weten dat zo'n vereniging bestond. Deze organisatie wordt eerder gezien als een vereniging die tot de geschiedenis behoort. In de jaren 70 van de vorige eeuw kwam het hoogtepunt van de populariteit van de Club van Rome (Club van Rome). Dit was grotendeels te danken aan de eerste berichten van de 'civiele vereniging zonder winstoogmerk', waarvan de leden wetenschappers, vooraanstaande bestuurders, politici en financiers waren. Onder invloed van de activiteiten van de Club van Rome kregen mondiale studies vorm als een interdisciplinaire sociaalwetenschappelijke discipline. Haar ideeën in 1990-2000 werden een integraal onderdeel van de wetenschappelijke cultuur. Naast de hoofdactiviteit droeg de Club van Rome bij aan de vorming van kleine lokale groepen in verschillende landen. Hij hielp bij het verspreiden van veel belangrijke boodschappen, waardoor de beweging voor een betere wereld vaart en kracht kreeg.

Dus, we beantwoordden de vraag: "De Club van Rome - wat is het?". Het bestaan van dergelijke organisaties, u zult het ermee eens zijn, is erg belangrijk in de moderne wereld.