Onager is een formidabel wapen van de oude Romeinen

Inhoudsopgave:

Onager is een formidabel wapen van de oude Romeinen
Onager is een formidabel wapen van de oude Romeinen

Video: Onager is een formidabel wapen van de oude Romeinen

Video: Onager is een formidabel wapen van de oude Romeinen
Video: BANKZITTERS: RAAD HET BEROEP BIJ DE PERSOON 2024, November
Anonim

De term 'artillerie' wordt door velen geassocieerd met kanonnen, houwitsers, mortieren, enz. Mensen creëerden echter veld- en belegeringswapens lang voor de komst van buskruit. De woorden "ballista" en "katapult" zijn al lang op ieders lippen, hoewel deze apparaten meestal in films of computergames niet helemaal correct worden weergegeven. Een minder bekende machine was de onager. Dit is een oud Romeins gereedschap dat werd gebruikt om stenen of molotovcocktails te gooien.

Reconstructie van een onager met een "lepel"
Reconstructie van een onager met een "lepel"

De oudste metalen onderdelen van onagers die door archeologen zijn gevonden, dateren uit de 3e eeuw na Christus. e., en vanaf de 4e eeuw verschijnen deze machines in geschreven bronnen. De meest gedetailleerde beschrijvingen van wat een onager is en waar deze machine werd gebruikt, zijn achtergelaten door de oude Romeinse historicus Amian Marcellinus en zijn tijdgenoot Vegetius. Laten we dit probleem eens nader bekijken.

Apparaatapparaat

Onager is een werpmachine aangedreven door een torsiestaaf, d.w.z. torsiekracht. Het bestond uit verschillende hoofdonderdelen:

  • krachtige houten basis (frame) op wielen;
  • hendel mettorsiestaaf gemaakt van duurzame en elastische vezels;
  • dwarsbalk die de hendel stopte bij het schieten;
  • poort, die de hendel in gevechtspositie hield.
Torsie onager
Torsie onager

De kern van elke werpmachine is de kracht die het projectiel in beweging zet. In moderne artillerie is dit de energie van een explosie van buskruit, terwijl de oude kanonnen voornamelijk torsie waren, dat wil zeggen, ze gebruikten de kracht van vezels die door een bundel werden gedraaid - aderen, haar of touwen. Het uiteinde van de hendel werd in het harnas gestoken. De hendel is door het hek getrokken of op een andere manier.

Werkingsprincipe

Voor een schot werd de hendel, die de weerstand van de torsiestang overwon, met behulp van een kraag naar beneden gelaten en met een speciale pen vastgezet. Op het juiste moment liet de uitgeslagen pen de hendel los, die onder invloed van de torsiestaaf de boog beschreef totdat deze tegen de dwarsbalk botste. Op het moment van de botsing beschreef de slinger die aan het uiteinde van de hefboom was bevestigd, op zijn beurt een boog en opende zich, waarbij een projectiel werd uitgeworpen.

Om de "terugslag" tijdens het schieten te verminderen, werd een stromatras aan de dwarsbalk vastgemaakt. Maar zelfs onder dergelijke omstandigheden kon de auto niet direct op de stadsmuur worden geplaatst, omdat de trillingen tijdens de schoten het metselwerk dreigden te vernietigen. Onager werd ofwel op een bed van gras of op een platform van bakstenen geplaatst.

De betekenis van het woord "onager"

Er zijn minstens twee versies waarom de auto deze naam kreeg:

  • toen hij werd geschoten, door de impact van de hendel op de lat, stuiterde de auto, waardoor het leek op een trappende onager - een ezel;
  • oude Romeinse historicus Amian Marcellinus schreef dattijdens het jagen op wilde ezels, tijdens het rennen, gooiden de dieren stenen van de grond met trappen van hun achterpoten, wat soms ernstige verwondingen aan de jagers veroorzaakte.
Onagers in de natuur
Onagers in de natuur

Onager is een wilde ezel. Een andere versie van de naam - "schorpioen" - ontving de onager waarschijnlijk vanwege de gelijkenis van de beweging van de hendel wanneer hij werd afgevuurd met de angel van het bovengenoemde insect.

Gevechtsgebruik

In tegenstelling tot een trebuchet of een ballista, is een onager een machine die niet werd gebruikt bij het belegeren van forten, maar ter verdediging ervan. Een ander waarschijnlijk gebruik is veldartillerie voor direct vuur. De historicus Vegetius schreef dat elk Romeins legioen was bewapend met 10 van deze kanonnen.

De verdediging van het fort met de hulp van de onager
De verdediging van het fort met de hulp van de onager

De effectiviteit van de onager in het veld is echter twijfelachtig vanwege de lange herlaadtijd op een kort schietbereik. Bij het verdedigen van een fort, wanneer de aanvallers gedwongen worden op afstand te blijven, is dit geen groot probleem. Maar als de legers elkaar ontmoeten "in een open veld", dan is het onwaarschijnlijk dat de bemanning van zo'n wapen de tijd zal hebben om veel schoten af te vuren voordat ze worden uitgeschakeld.

Moderne reconstructies

Onagers werparm wordt in hedendaagse afbeeldingen vaak weergegeven als een lepel. In feite is dit een verzinsel. In de enige verbale beschrijving van de machine die tot op de dag van vandaag bewaard is gebleven en achtergelaten door Amian Marcellinus, wordt een slinger genoemd. Bovendien maakte de slinger op het moment van impact op de lat een scherpe ruk naar voren, gooide een steen weg en gaf hem extra acceleratie. Een lepelvormige hendel zonder ditvoordelen, zou eenvoudigweg onrendabel zijn en ook moeilijker te vervaardigen.

Reconstructie van een onager met een slinger
Reconstructie van een onager met een slinger

Bij de reconstructie van Ralph Payne-Galloway aan het einde van de 19e eeuw gooide een machine met een totaal gewicht van 2 ton bijvoorbeeld stenen met een slinger op 460 meter en met een "lepel" - alleen op 330 meter. De massa van de steen was 3,6 kg. De onderzoeker berekende dat een steen van één talent (een oude Romeinse gewichtsmaat gelijk aan 26 kg) zijn onager 70 meter zou hebben gegooid.

De krachtige machine, gebouwd door studenten van een Amerikaanse school in de jaren 70 van de twintigste eeuw, gooide stenen van 9 kg bijna 150 meter en stenen met een gewicht van 34 kg - 87 meter. De schoolkinderen probeerden ook een rotsblok van 175 kg te gooien. Hij viel naast de auto, maar de structuur zelf werd niet beschadigd tijdens het schot.

Moderne militairen zouden zeker met minachting naar Romeinse voertuigen kijken. Niettemin, voor oude mensen, die niet bekend waren met buskruit en andere explosieven, zou een machine die stenen ter grootte van een menselijk hoofd enkele honderden meters gooide, een zeer formidabel wapen kunnen lijken. Zelfs een afstand van 80-100 meter is voldoende om schade toe te brengen aan de troepen die de vestingmuur bestormen.

Marcellinus beschrijft de situatie toen de Romeinen, tijdens de verdediging van een van de forten, de Perzische belegeringstorens vernietigden met de hulp van onagers. Bovendien had de schade die een steen met een gewicht van 30 kilogram, vliegend met een behoorlijke snelheid, een persoon kan toebrengen, waarschijnlijk een sterk demoraliserend effect op degenen die in de buurt waren. Het is mogelijk dat de onager ook een psychologisch wapen is dat de verdedigers van de steden gebruikten"het enthousiasme van de aanvallers afkoelen".

Aanbevolen: