2024 Auteur: Howard Calhoun | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-02 14:00
De belangrijkste voorwaarde om de gezondheid van landbouwhuisdieren te behouden en hun productiviteit te verhogen, is de organisatie van een goede voeding op de boerderij. Het dieet voor runderen, kleinvee, varkens, konijnen en anderen moet zo evenwichtig mogelijk worden ontwikkeld. De voedingswaarde van voer dat aan landbouwhuisdieren wordt aangeboden, kan op verschillende manieren worden bepaald.
Classificatie
Voedsel kan worden gebruikt op dierenboerderijen:
- sappig;
- ruw;
- geconcentreerd.
De eerste variëteit omvat voornamelijk wortelgewassen en kuilvoer. Ruwvoer is gras, hooi en stro. Concentraten worden het meest voedzame en dure voedsel voor dieren genoemd - hele of afgeplatte granen, geplet, zemelen. Ook kan mengvoer op boerderijen worden gebruikt. Ze zijn meestal een mengsel van krachtvoer en ruwvoer. Dergelijke formuleringen zijn ook zeer voedzaam en relatief duur.
Kwaliteitsbeoordeling moet worden uitgevoerd op boerderijen met betrekking totalle soorten voer gebruikt. Tegelijkertijd wordt het dieet ontwikkeld afhankelijk van welke dieren op de boerderij worden gehouden.
Hoe wordt geëvalueerd
De kwaliteit van het voer dat aan productieve dieren wordt aangeboden, wordt beoordeeld op basis van de volgende factoren:
- organoleptische eigenschappen;
- energieconcentratie;
- nutriëntengeh alte;
- kwaliteitsklasse;
- eetbaar.
Met organoleptische eigenschappen wordt in de eerste plaats bedoeld:
- smaak, kleur, structuur, geur van voer;
- graad van besmetting;
- de aanwezigheid daarin van verschillende soorten ongewenste onzuiverheden of giftige planten.
Smaak en geur zijn zeer belangrijke eigenschappen van voedsel. De eetbaarheid van het aangeboden voedsel door dieren hangt er in sterkere mate van af. Koeien, varkens, schapen, paarden, enz. kunnen onderscheid maken tussen zure, zoete, bittere en zoute smaken.
Energieconcentratie is het aantal voereenheden (v. eenheden) in 1 kg voer dat aan dieren wordt aangeboden. Bij de beoordeling van de voedingswaarde van het voer wordt het percentage eiwitten, koolhydraten, vezels, biologisch actieve stoffen en sporenelementen daarin bepaald.
Een beetje geschiedenis
Wetenschappers begonnen in de 18e eeuw methoden te ontwikkelen voor het beoordelen van feedback. In de loop van de tijd zijn deze technologieën verbeterd. Aanvankelijk werd diervoeder vooral beoordeeld op de chemische samenstelling. Eingof en Davy waren de eersten die voorstelden om de voedingswaarde van voer te bepalen.
Later werd het voer verdeeld in water en droogstoffen, die van de laatste scheiden oplosbaar en onoplosbaar, voedzaam en nutteloos. Na enige tijd werden hooi- en stikstofequivalenten aangenomen. Toen kwam het idee van een verteerbare voedingsstof.
In het midden van de 19e eeuw. De Duitse wetenschapper Geneberg legde de basis voor de moderne zoötechnische analyse van voer. Deze onderzoeker verdeelde voedingsstoffen in vijf hoofdgroepen.
Moderne evaluatiemethoden
Momenteel worden bij het bepalen van de voerkwaliteit alle voedingsstoffen onderverdeeld in:
- rauw vet;
- MAR;
- ruw eiwit;
- biologisch actieve stoffen;
- ruwe celstof.
Voor het gemak van het bepalen van de kwaliteit zijn er speciale tabellen gemaakt waarin u het percentage van deze componenten in een bepaald type voer kunt achterhalen. Klaver bevat bijvoorbeeld 17% eiwit, 3% vet, 25% vezels, enz.
Het bepalen van de voedingswaarde van voer kan worden bemoeilijkt door het feit dat de balans van voedingsstoffen in de verschillende soorten vaak verandert, afhankelijk van het tijdstip van oogsten, teelttechnologie en enkele andere factoren. Dus als planten op het veld worden gehouden, neemt het geh alte aan vet, eiwit en caroteen in hun weefsels af. Tegelijkertijd verandert hun smaak niet ten goede, wat op zijn beurt de smakelijkheid beïnvloedt.
Verhouding water tot droge stof
De chemische samenstelling van voer voor huisdieren kan variëren. Drogestofeigenschappen hebben een grote invloed op de kwaliteitvoedsel dat op boerderijen wordt gebruikt. Water voor diervoeding moet echter ook voldoende bevatten. Met zijn tekort aan schapen, koeien, konijnen, worden bloedstolsels waargenomen, is het proces van voedselopname verstoord en is kauwen moeilijk.
De hoeveelheid water in het voer wordt bepaald door het monster te drogen bij een temperatuur van 105 °C. Herhaal deze procedure totdat de massa van het monster niet verandert. Het meeste water zit in voer zoals kuilvoer, wortelgewassen, groen gras, bard. Hoewel dergelijk voedsel qua voedingswaarde inferieur is aan krachtvoer, moeten dieren op boerderijen het krijgen.
Welke voeding kan worden uitgedrukt in
Methoden voor het bepalen van de waarde van een bepaald soort voer voor dieren kunnen anders worden gebruikt. In Rusland wordt de voedingswaarde van voer meestal uitgedrukt:
- in havereenheden;
- energie-eenheden;
- energie-uitwisseling.
In de vorige eeuw werd de kwaliteit van het voer in ons land voornamelijk alleen volgens de eerste methode beoordeeld. Het wordt vandaag de dag nog steeds vrij vaak gebruikt. Maar in 2003 begon Rusland over te schakelen van havermout naar een energietoevoereenheid. In uitwisselbare energie wordt de voedingswaarde van diervoeder bepaald in de pluimvee- en pelsdierhouderij. In andere bedrijfstakken kunnen de laatste twee methoden in de lijst tegelijkertijd worden gebruikt.
Havermout unit
In dit geval moet u, om de voedingswaarde van het voer te berekenen, het volgende weten:
- chemische samenstelling;
- verteerbaarheidsratio's.
Bovendien wordt er rekening gehouden met de netto voedingsvetconstanten. Deze waarden werden al in de 19e eeuw bepaald door Geneberg. Vet bij dieren wordt afgezet bij het eten:
- 100g puur eiwit - 23.5g;
- 100g vezels - 24,8g;
- 100g vet uit granen – 52.6g etc.
Verwacht lichaamsvet kan natuurlijk verschillen van het werkelijke. De berekening van deze laatste wordt uitgevoerd afhankelijk van het type voer. Om het geh alte aan haver tot.eenheden te bepalen. in 1 kg voer voor dieren wordt de indicator van de daadwerkelijke vetafzetting gedeeld door 150.
Nutverhoudingen
Bepalen van het daadwerkelijke lichaamsvet voor onder andere ruwvoer, houd rekening met vezels. Voor de spijsvertering verbruiken dieren veel energie. Hierbij wordt allereerst rekening gehouden met het percentage vezels in een bepaald soort voedsel.
Voor krachtvoer en wortelgewassen wordt de daadwerkelijke vetafzetting gevonden door de verwachte met de bruikbaarheidsfactoren te vermenigvuldigen. Deze laatste worden bepaald door een eenvoudige techniek die is ontwikkeld door specialisten. De bruikbaarheidscoëfficiënten zijn het percentage van de hoeveelheid vet dat de dieren daadwerkelijk hebben gewonnen ten opzichte van het verwachte. Stelt deze indicator samen:
- voor aardappelen en melk - 100%;
- tarwezemelen – 84%;
- wortels – 87%;
- bieten – 76%;
- meeste soorten granen – 97%.
Energie uitwisselen
Voederkwaliteit en voedingswaarde kunnen variëren. Bovendien, enverteerd wanneer het door dieren wordt gegeten, natuurlijk niet al het voedsel. De waarde van voedsel kan daarom ook worden bepaald door precies welk deel van de energie door het lichaam van koeien, varkens en andere dieren wordt gebruikt om hun eigen kosten aan te vullen. Dit deel van de energie wordt de uitwisseling genoemd. Aan de hoeveelheid kan men de kwaliteit van het voedsel dat aan de dieren wordt aangeboden beoordelen.
De energie-voedingswaarde van voer kan op twee manieren worden bepaald:
- door evenwichtsexperimenten uit te voeren op verschillende diersoorten;
- berekend met behulp van vergelijkingen op basis van verteerbare voedingsstoffen.
Voor elk specifiek diertype zijn er vergelijkingen voor het bepalen van een dergelijke indicator van de voedingswaarde van voer als het geh alte aan metabolische energie. De berekeningen moeten in dit geval vrij eenvoudig worden gemaakt.
Energietoevoereenheid
Volgens de internationale SI wordt ECE uitgedrukt in joule. Eén J is gelijk aan 0,2388 cal. In dit geval is één calorie gelijk aan 4,1868 J. Om één energie-eenheid te bepalen, wordt de uitwisselingsenergie van het voer gedeeld door 10.
ECE wordt onder andere gedifferentieerd voor pluimvee, runderen en varkens:
- ECE c=3.500 kcal schone energie;
- ECE Vee=2500 kcal;
- ECE n=3.500 kcal.
Deze benadering is voornamelijk te wijten aan het feit dat verschillende diersoorten de voedingsstoffen in het voer verschillend gebruiken.
